9

Odwracam się i zauważam Brennana.

- Co tu robisz? Nie jesteś zaproszony. - wypalam szybko. Liczę, że, zapomni co widział.

- Byłem u Mirandy. Powiedziała mi gdzie Cię znajdę. Ja muszę Cię przeprosić i coś wyjaśnić. - odpiera, podchodząc bliżej.

- Nie chcę, żebyś mi coś wyjaśniał. Wynoś się. - pcham go do bramy, ale on jest uparty.

- Będę o nas walczył. - mówi, patrząc mi prosto w oczy.

- To chyba masz konkurencję. - rzuca Julia, stając obok mnie.

Razem udaje się nam wypchnąć Brennana za ogrodzenie. Uśmiechamy się do siebie i przybijamy piątkę.

- Wracamy? - proponuję, wskazując na wejście.

- Tak. Poprawię zaraz makijaż i przyjdę do stolika. - odpowiada i kieruje się do toalety.

Idę na główną salę, gdzie odbywa się bankiet i siadam obok Reny.

- I jak? Zaufała Ci? - pyta, ściszonym głosem.

- Jakby mogło być inaczej? - uśmiecham się tajemniczo i nakładamy sobie na talerz krewetkę. Siostra spogląda na mnie z miną "to nie wegańskie", ale nic nie komentuje.

Wracamy po bankiecie do domu. Jest już sporo po drugiej w nocy, a ja jestem padnięta. Ściągam szybko buty, biżuterię i sukienkę i kładę się od razu do łóżka, chwilę później zasypiając.

Kolejne dni mijają całkiem spokojnie. Jakoś staramy się dogadywać z Reną. Julia ufa mi już całkowicie i umówiła się ze mną do klubu w przyszły weekend. Brennan ciągle do mnie pisze lub dzwoni, ale ja nie mam zamiaru tak szybko mu wybaczyć. Zranił mnie zbyt mocno. 

- Co słychać? - Daniel wpada do naszego salonu z wielkim bukietem róż.

- Wszystko dobrze. - odpieram i spoglądam na niego. - Bren Cię przysłał? - pytam, patrząc na kwiaty.

- Nie. To... Prezent. Ode mnie. - wyciąga rękę i podaje mi upominek.

- Dziękuję. To naprawdę miłe. - ściskam go serdecznie i idę wstawić róże do wazonu.

Po chwili wracam do chłopaka i siadam z nim na kanapie.

- Opowiadaj, co tam u Ciebie. - zachęcam go.

Niby jestem zła na Benko, ale chcę wiedzieć co u niego, a Saucey najlepiej to wie.

- Wszystko po staremu. - odpowiada krótko, nie satysfakcjonując mnie tym.

- Aha. - burczę pod nosem i wstaję. - Muszę się zbierać. Wychodzę dziś z Pierce. - dodaję i zostawiam go samego.

Jeśli nie chce mówić, ja nie będę marnować czasu.

- Ale Nia! - woła za mną. 

- P****rz się! - pokazuję mu środkowy palec i znikam w pokoju.

Staję przed szafą i wybieram seksowne, ale wygodne ubrania. Odstawiam się na bóstwo i punktualnie o 7 PM spotykam się z Julią na miejscu. Witamy się poprzez całus w policzek i ruszamy w głąb klubu. Siadamy przy barze i obserwujemy ludzi, popijając drinka z arbuzem.

- Myślisz, że wytwórnia nie będzie miała nic przeciwko jeśli zostaniesz moją dziewczyną ponownie? - pyta Pierce, patrząc przed siebie.

- Pewnie tak, ale co mi tam szkodzi. - odpieram i odwracam ją do siebie.

Zaczynamy się całować, gdy nagle podchodzi do nas Brennan.

- Nia, ja nie umiem bez Ciebie żyć. - wypala na jednym oddechu i wypija na raz szklankę whisky. - Proszę, spróbujmy jeszcze raz. Do trzech razy sztuka. - pada u moich stóp.

- Wstawaj. Straciłeś już szansę. - zeskakuję z krzesła i idę do toalety. 

Cholerna miłość do niego. Czemu nadal muszę coś do niego czuć.